- τετρακτύς
- -ύος, η, ΝΑ(κατά τους Πυθαγορείους) το άθροισμα τών τεσσάρων πρώτων αριθμών (1 + 2 + 3 + 4), δηλαδή ο αριθμός 10, τον οποίο θεωρούσαν ως ρίζα και πηγή κάθε δημιουργίας και αποτελούσε μέγιστο ιερότατο όρκονεοελλ.ο κύκλος τών τεσσάρων ελεύθερων τεχνών, δηλ. τής αριθμητικής, τής γεωμετρίας, τής μουσικής και τής αστρονομίας, το κουαντρίβιουμμσν.-αρχ.ομάδα από τέσσερα άτομα ή από τέσσερα πράγματααρχ.1. οι τέσσερεις όροι, δηλαδή 6:8:9:10, τής αναλογίας που αντιστοιχούσε προς τα πρώτα μουσικά διαστήματα2. το άθροισμα τών παραπάνω αριθμών, αυτών συν ένα3. το άθροισμα τών οκτώ πρώτων αριθμών.[ΕΤΥΜΟΛ. < τετρα- (βλ. λ. τέσσερεις) + επίθημα -κ-τύς με δυσερμήνευτο ουρανικό ένθημα -κ-, πιθ. κατά το τρικτύς].
Dictionary of Greek. 2013.